Królowa,
która została księżna. Brzmi jak degradacja i w tym przypadku częściowo nią
była choć na pierwszy rzut oka będzie się Wam wydawało inaczej. Grace Patricia
Kelly jest uważana za jedną z najlepszych aktorek XX wieku, która mimo, iż na
krótko zagościła w Fabryce Snów Hollywood to podbiła serca reżyserów, scenarzystów,
krytyków i widowni, dzięki czemu na stałe wpisała się do historii kina. Jej kariera
zakończyła się w wyniku „bajkowego” ślubu stulecia z księciem Rainierem III
Grimaldim, księciem Monako. To w jego efekcie nie pojawiła się więcej na
ekranie, więc mimo, iż zyskała tytuł księżnej Monako to przestała robić to co
naprawdę kochała – czyli grać w filmach. Ale wróćmy do początku:]
Grace
Kelly przyszła na świat 12 listopada 1929 roku w Filadelfii w niezwykle
katolickiej rodzinie pochodzenia irlandzkiego. Jej ojciec był trzykrotnym
mistrzem olimpijskim w wioślarstwie, dzięki czemu Grace od najmłodszych lat
miała zaszczepionego w sobie ducha współzawodnictwa oraz wiarę we własne siły.
Dzięki tym cechom, niezwykłej urodzie oraz talentowi aktorskiemu dostała w 1951
roku możliwość zagrania w filmie Czternaście
godzin (wcześniej pojawiała się w serialach i reklamach). Przełomem okazał
się jednak film W samo południe gdzie
grała u boku Gary’ego Coopera! Film stał się przełomem w dziejach westernu, zaś
Grace została ogłoszona najbardziej obiecującą aktorką w Hollywood. Rok później
(1953) zagrała postać Lindy Nordley w filmie Mogambo za co docenieli ją krytycy filmowi przyznając nagrodę
Złotego Globu oraz nominując ją do Oskara (najbardziej prestiżowej nagrody w
przemyśle filmowym) za drugoplanową rolę żeńską. Tym razem się nie udało i Oskar
powędrował do kogoś innego. Miło się to zmienić dzięki filmowi Dziewczyna z prowincji w reż. George’a
Seatona, za który Grace Kelly otrzymała wymarzonego Oskara dla najlepszej
aktorki. BTW warto zobaczyć film nie tylko ze względu na genialną Grace Kelly
(był nominowany jeszcze w sześciu innych kategoriach!). Jednak największą sławę
przyniosło jej występowanie w filmach genialnego Alfreda Hitchcocka, takich jak
M jak Morderstwo czy Okno na podwórze. Warto dodać, że Grace
Kelly była nie tylko muzą reżysera, ale również jego przyjaciółką.
Jednym
z jej ostatnich filmów był Złodziej w
hotelu do którego zdjęcia odbywały się na południu Francji. Podczas tego
pobytu została zaproszona do wzięcia udziału w sesji zdjęciowej w Pałacu
Monakijskim w towarzystwie księcia Monako, Rainiera III. Niedługo po pierwszym
spotkaniu książę poprosił Grace o rękę i został przyjęty. W związku z tym na
początku kwietnia 1956 roku, Grace wraz z całym swoim dobytkiem przeniosła się
na Lazurowe Wybrzeże, aby 19 kwietnia tego samego roku stanąć przed ołtarzem w
Katedrze Świętego Mikołaja otrzymując tym samym tytuł Jej Książęcej Wysokości
Księżnej Monako. Dziewięć miesięcy po zaślubinach na świat przyszło pierwsze z
trójki dzieci książęcej pary – córka Karolina. Rok późnie narodził się następca
tronu – książe Albert, zaś 7 lat później narodziła się Stefania.
Jako
księżna Monako Grace Kelly, obecnie Grimaldi, musiała zrezygnować z aktorstwa (
z czym nigdy się w pełni nie pogodziła) i poświęcić się obowiązkom wynikającym
z pełnionej przez nią funkcji reprezentacyjnej – głównie przy boku męża. W
licznych biografiach na temat Grace sugeruje się, iż była niezwykle
nieszczęśliwa w swoim małżeństwie, gdyż czuła się tylko jak dodatek do męża,
który nie ma zbytnio prawa do własnego zdania. Musiało to być przytłaczające
dla aktorki tego pokroju, która znana była wcześniej ze swobodnego wypowiadania
swoich opinii. Ponoć myślała nawet nad rozwodem, o czym rozmawiała m.in. z
Alfredem Hitchcockiem, który w 1962 roku zaproponował jej powrót na ekrany kin
w swoim najnowszym filmie – zaproponował jej nawet niebagatelne jak na tamten
czas pieniądze, milion dolarów. Mimo, iż początkowo była zdeterminowana przyjąć
jego propozycje, ostatecznie odmówiła z lęku przed utratą dzieci w wyniku
rozwodu z księciem.
W
jednym z filmów opowiadających o życiu Grace Kelly (Grace of Monaco – Nicole Kidman w roli głównej) prezentowany jest
obraz nieszczęśliwej kobiety nie tylko z powodu wiecznej nieobecności męża i
jego skoków w bok. Według scenariusza dużą trudność sprawiało jej też udawanie
niemego manekina, którego jedyną misją było uśmiechanie się u boku męża, z
którego opiniami musiała się całkowicie zgadzać. A jeśli się nie zgadzała -
cóż, kogo to obchodziło. Miała udawać.
Funkcję
księżnej Monako pełniła, aż do dnia swojej śmieci 14 września 1982. Nastąpiła
ona w wyniku obrażeń odniesionych w wypadku samochodowym w którym uczestniczyła
dzień wcześniej wraz z córką Stefanią – samochód (prowadziła Grace) runął w
przepaść. Obrażenia Grace były na tyle poważne, iż lekarze stwierdzili
nieodwracalny uraz mózgu, a jej życie było podtrzymywane przez maszyny. Rodzina
Grimaldich zdecydowała się na odłączenie jej od owej aparatury. W ten sposób
zakończył się, kreowany przez media na bajkowy, los Grace Kelly – pełnej gracji
i wdzięku królowej kina która stała się prawdziwą księżną.
Źródło zdjęć do stworzenia kolaży: wyszukiwarka Google Graphics